Είναι Γραφτό... Λίτσα Μοσκιού.

Πάντα υπήρχες για μένα…
από την ώρα που γεννήθηκες …
πριν ακόμη γεννηθώ…
Με περίμενες… πριν έρθω στη ζωή…
Ήταν γραφτό να σμίξουμε…
Πολύ πριν γεννηθούμε …
Ήμασταν ευτυχισμένοι… πριν ακόμη ευτυχίσουμε…
Ήσουν βροχή …
κι εγώ η διψασμένη γη …
Ήμουν απέραντη θάλασσα…

κι εσύ ποτάμι …

που μέσα μου χυνόσουν…

Εσύ αυγή … κι εγώ η δροσιά σου…

Η μελωδία εγώ… κι εσύ η έμπνευση που τη γέννησε…
Και σαν έσμιγαν τα αγέννητα σώματά μας…
Ο ουρανός ζωγράφιζε ουράνια τόξα…
Η θάλασσα γεννούσε κοράλλια…
Και τα κύματα της ξέβραζαν λευκά μαργαριτάρια…
Κάρπιζε η στείρα γη… απ’ τον έρωτα που πλημμύριζε…
και πότιζε... άνθισαν τότε δέντρα πανύψηλα …
που έφτασαν ως τον ουρανό …
εκεί μετέφεραν τις ανάσες μας…
για να μπορέσουμε κάποτε να γεννηθούμε …
Γιατί είναι γραφτό … να είμαστε μαζί…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου