Της τύχης το κλειδί... Νίκος Ορφανίδης

Και ήρθε η ώρα να μιλήσω 

για τα τραγούδια που δεν έγραψα
για τα χαμένα όνειρα που πέθαιναν στην νύχτα
αυτούς τους δρόμους της ζωής μου που περπάτησα
για της ψυχής μου τα σπαρμένα τα χαλίκια

Με ένα αχ θα σπάσω την πόρτα της σιωπής
και τα συντρίμμια μου κομμάτι, κομμάτι θα μαζέψω 
να βρω της τύχης μου το σκουριασμένο το κλειδί
κι αυτό το όνειρο που μ’ άφησε απ’ έξω

Και ήρθε η ώρα για να κλάψω
για τους στρατώνες που μας έχτισαν 
για τους χαμένους έρωτες που έσβηναν στην νύχτα
για την ζωή μας που οι πατρώνοι μας την πούλησαν
για της μικρής μου της πατρίδας τ’ άδεια σπίτια