Το κορίτσι της ταβέρνας... (Θωμάς Γκόρπας)

«Κορίτσι μωβ λουλούδι από φως
ξεκινημένο από τις βραδινές παρυφές λόφου
τι ήρθες τι ήρθες στη μικρή ταβέρνα
και χαμογέλασες στον πόθο και στο λόγο
τα δυο παράξενα παιδιά που είχαν νυστάξει;
Κορίτσι μωβ λουλούδι από φως
ξεκινημένο από τις βραδινές παρυφές του έρωτα τι ήρθες
χωρίς προοπτικήν αγάπης;
Θλίψη αόριστη συγκεκριμένη χαρά
αν ήθελες να στάξεις λίγο από το λάδι σουτ στην πληγή μας…
Κορίτσι μωβ χαμογελαστό φως
μικρή μωβ κάρτα που καρφώθηκε ξαφνικά στην καρδιά μας
με τρεις κόκκινες λέξεις: Είμαι το βράδυ.

Να φύγεις μωβ φως που ματώνεις τα μάτια μας
να φύγεις μωβ φως που μας κερδίζεις.
Αφού δεν ήρθες για μας αφού δεν ήρθες για κανέναν από μας
τι μας χαμογελάς τι μας χαμογελάς
κλείνοντας τα παράθυρα και την πόρτα της ταβέρνας;
Να φύγεις μεγάλη πυρκαγιά σε ελάχιστο χώρο
σταματημένε θάνατε μακρύ ρίγος χωρίς αμοιβή
μωβ φως αποθέωση βραδινή κακέ έρωτα που εκδικείσαι.
Να φύγεις αφού μας ρήμαξες να φύγεις…

Τώρα λέμε το χαμένο τραγούδι.
Εσύ δεν ξέρεις. Ξέρεις πως μας ρήμαξες χωρίς προσπάθεια.
Εσύ δεν ξέρεις. Ξέρεις
πως είσαι άρωμα σπάνιο στην αγορά
πως είσαι φως σπάνιο στο βράδι
πως είσαι έρωτας σπάνιος στην καρδιά.»

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου