Το δικό σου το φιλί... Νίκος Ορφανίδης.

Στου έρωτα λυγώ την παραζάλη

και της ματιάς σου να με καίει η φωτιά

να πνίγει την ψυχή μου η αιθάλη

μες στης αυγής την γκρίζα καταχνιά

εσύ να είσαι της ζωής μου το καράβι

εσύ να έχεις της χαράς μου τα κλειδιά

Πάλι οι σκέψεις μου γυμνές πόρνες στον δρόμο

να ψάχνουν το δικό σου το φιλί

το όνειρο μου στης σιωπής την λαιμητόμο

κι εσύ να μ' έχεις τρεις φορές απαρνηθεί

Σπασμένο της αγάπης το γρανάζι

στου χρόνου την πικρή την κατοχή

της λήθης το μαχαίρι να με σφάζει

κι η νύχτα να μη δίνει ανακωχή

εσύ να είσαι το δικό μου το μαράζι

εσύ να κρύβεις και το άστρο της αυγής