Αυτός ο μουντός καιρός, πάντα μου έφερνε μια ελαφρά
μελαγχολία. Όλα τα έβλεπα να γκριζάρουν και οι σκέψεις,
η μια μετά την άλλη, να αρχίζουν να χάνουν το χρώμα τους
και να καταλήγει στο μυαλό μου η κάθε μία, σε μια ασπρόμαυρη
μουντή θολή εικόνα. Σήμερα, είναι μια από αυτές τις μέρες,
που θέλω απλά να περπατάω μόνη μου, να ακούω μουσική,
να παραμιλάω και να τα βρίσκω στο τέλος με τον εαυτό μου
και φυσικά όλα αυτά δίπλα στη θάλασσα. Εγώ και εκείνη.
Σαν σήμερα έχασα τον σύντροφό μου. Αυτή η μέρα, ήταν
πέρσι που με πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο να μου
πουν ότι βρέθηκε πνιγμένος στη θάλασσα. Όλη εκείνη την
ημέρα μετά τα νέα, είχα κλειστεί στο σπίτι μόνη μου στα
σκοτεινά, να ζητάω εξηγήσεις από τον Θεό για την τύχη μου
και η μόνη παρηγοριά μου ήταν ο σκύλος μας ο Φλις.
Ετοιμαζόμασταν για γάμο και όταν συνέβη αυτό, ήταν σα να
έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Μετά από λίγο καιρό,
έχασα και τον Φλις από παρέα και το ζόρι ήταν μεγαλύτερο.
Από τότε δεν έχω έρθει ξανά στην παραλία αλλά σήμερα το
είχα τόσο ανάγκη να έρθω να καθίσω στην ακροθαλασσιά,
όπως και το έκανα. Δε περίμενα βέβαια να με επηρεάσει τόσο.
Όπως καθόμουν εκεί και αγνάντευα τον ορίζοντα της θάλασσας,
αναπολούσα τα παλιά και μου έρχονταν στο μυαλό, στιγμιότυπα
από παλιά. Να τότε που ερχόμασταν και ψαρεύαμε εδώ από
την ακτή, ανάβαμε μετά φωτιά στην παραλία τα ψήναμε
τα τρώγαμε τα πίναμε και τα τραγουδούσαμε παρέα τα δύο μας,
με τον Φλις πάντα στα πόδια μας ή λίγο πιο εκεί να τρέχει και
να σκάβει την αμμουδιά. Καθισμένη στην παραλία σήμερα και
κάνοντας στο μυαλό μου εικόνες όλα αυτά, με πλησιάζει
ένας σκύλος ίδιος ο Φλις. Σοκαρίστηκα!
Μου έκανε τόσο εντύπωση γιατί ο Φλις μας δεν ήταν ράτσας,
ήταν διασταύρωση και τον είχαμε μαζέψει από αδέσποτο
κουταβάκι. Κι όμως ο σημερινός, ήταν ίδιος ο Φλις!
Μόλις τον αντίκρυσα και τον αισθάνθηκα να με πλησιάζει,
σοκαρίστηκα. Μα του έμοιαζε τόσο πολύ… άρχισα να τον
χαϊδεύω και να παίζω μαζί του και εκείνος ήταν τόσο φιλικός
μαζί του. Λίγο πιο πίσω ξεπρόβαλε και η κοπέλα που τον είχε.
Της εξήγησα για την περίεργη ομοιότητα και μείναμε και οι δυο
έκπληκτες. Αφού έπαιξα αρκετά μαζί του, τον πήρε κι έφυγαν.
Όντας πάλι μόνη στην παραλία, εύκολα και σύντομα
ξαναβυθίστηκα στις σκέψεις μου και στις εικόνες από το
Μετά από λίγη ώρα, ακούστηκε ένας περίεργος ήχος εκεί στην
ακροθαλασσιά. Αποφάσισα να πλησιάσω για να δω τι ήταν.
Η θάλασσα έφερνε με το κύμα πετραδάκια που χτυπούσαν με
φόρα, επάνω στα βραχάκια της παραλίας.
Ησύχασα και επέστρεψα στο σημείο που καθόμουν και πριν, …
για να αγναντεύω, να σιγοτραγουδάω, να ψιλοβουρκώνω και
να μιλάω με τον εαυτό μου για όλα αυτά που πέρασα στη ζωή
και με στιγμάτισαν. Ο ήχος, από τις πετρούλες στα βραχάκια,
σα να άλλαξε ξαφνικά! Πήγα και πάλι κοντά να δω..
Ήταν ένα μπουκάλι κλειστό και άδειο. Μόλις το είδα,
μου άρεσε τόσο πολύ και είπα θα το πάρω σπίτι.
Σηκώνοντάς το όμως, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν άδειο
τελικά. Είχε ένα χαρτί μέσα. Με μιας και με απερίγραπτη
περιέργεια, ξεβιδώνω βιαστικά το καπάκι και διαβάζω το χαρτί.
Το μήνυμα στο μπουκάλι έλεγε «για πάντα μαζί σου
και μέσα σου». Έτρεμα τόσο πολύ, τα έχασα, …
Κάθισα επιτόπου κάτω στην παραλία και έκλαιγα με λυγμούς.
Ήθελα τόσο πολύ να πιστέψω ότι είναι για μένα και μάλιστα
από τον αγαπημένο μου… Μα σήμερα όλα τα περίεργα;
Σήμερα που κλείνει ένας χρόνος μακριά του… και τόσον
καιρό δεν είχα ξαναέρθει εδώ στην παραλία… και σήμερα
να συναντήσω τον σκύλο της κοπέλας που ήταν ολόιδιος
ο Φλις μας… και τωρα αυτό με το μπουκάλι και το μήνυμα
που είχε μέσα!!!!! Για μένα όλα αυτά, είναι σημαδιακά.
Μπορεί και απλές συμπτώσεις, αλλά έχω περισσότερη ανάγκη
να πιστέψω ότι το σύμπαν συνωμότησε υπέρ μου σήμερα.
Επικοινωνήσαμε μεταξύ μας σήμερα…
Και φυσικά το μπουκάλι θα το κρατήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου