Τραγούδι για μια πλύστρα... Λάνγκστον Χιουζ

Ω πλύστρα

Ως τους αγκώνες βουτηγμένη μες την άσπρη σαπουνάδα

Ψυχή πλυμένη Ρούχα ξεπλυμένα —

Έχω πολλά τραγούδια να σου τραγουδήσω

Να ᾽βρισκα μόνο, άμποτε, τις λέξεις.

Να ᾽τανε τέσσερις η ώρα ή έξι ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, που σ᾽ είδα να ξεβγάζεις το στερνό πουκάμισο μες την κουζίνα της Κυρά Λευκής; Να ᾽τανε τέσσερις η ώρα ή έξι; Δεν θυμάμαι.

Γνωρίζω όμως, πως η ώρα εφτά ένα ανοιξιάτικο πρωινό περπάταγες στη Βερμόντ Στριτ με έναν μπόγο στην αγκάλη και κινούσες για μπουγάδα.

Γνωρίζω ακόμη πως σε είδα στο μετρό στη Νέα Υόρκη το σούρουπο στο σπίτι να γυρνάς απ᾽ την μπουγάδα.

Ναι, σε γνωρίζω, πλύστρα.

Γνωρίζω πώς τα στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολειό και στο γυμνάσιο και στο κολλέγιο ακόμα.

Γνωρίζω πώς δουλεύεις και βοηθάς τη φαμελιά σου, όταν σφίγγουνε οι καιροί.

Γνωρίζω πώς οικοδομείς την κατοικία σου απ᾽ τη σκάφη και την αποκαλείς το σπιτικό σου.

Και πώς τις εκκλησιές σου υψώνεις από άσπρη καμωμένες σαπουνάδα να λατρεύουνε τον Άγιο τον Θεό.

Σε είδα και να τραγουδάς, πλύστρα. 

Έξω, στην πίσω αυλή, κάτω από τις μηλιές, να τραγουδάς, ασπρόρουχα κρεμώντας σε μακριά σχοινιά μες στο λιοπύρι.

Σε είδα και μια Κυριακή πρωί στην εκκλησιά ψάλλοντας ύμνους να δοξάζεις τον Χριστό σου, γιατί μια μέρα σίγουρα θε να καθίσεις εκ δεξιών του Υιού του Θεού και θα ξεχάσεις πως ποτέ σου υπήρξες πλύστρα. Την πλάτη που πονά, τον μπόγο με τα ρούχα, κανείς δεν πρόκειται να τα θυμάται τότε.

Ναι, σε είδα και να τραγουδάς.

Κι έτσι για σένα,

Ω πλύστρα που μας τραγουδάς

Για σε, κοντούλα μελαμψή που τραγουδάς,

Μαύρη γυναίκα δυνατή που τραγουδάς

Ψηλή γυναίκα κίτρινη που τραγουδάς,

ως τους αγκώνες βουτηγμένη μες την άσπρη σαπουνάδα

Ψυχή καθάρια Ρούχα καθαρά —

Για σε πολλά τραγούδια έχω να φτιάξω

Να ᾽βρισκα μόνο, άμποτε, τις λέξεις.

(μτφρ. Α. Κ. Πετρίδης)