Στην αγκαλιά της μοναξιάς... Νίκος Ορφανίδης.

Πόσα λιμάνια πέρασες κι’ έψαχνες το κρυφό σου 
του έρωτα την φορεσιά κεντούσες στ’ όνειρό σου 
 στον άγνωστο ορίζοντα σε ξένο γαλαξία 
μες στης ζωής την συννεφιά να ψάχνεις μια πυξίδα

Μες στο καράβι της σιωπής σε μπάρκαραν οι μοίρες
στην αγκαλιά της μοναξιάς μετράς τις καταιγίδες
γίναν οι μέρες αδερφέ πουλιά βαλσαμωμένα
χαμένες δίχως όνειρα να μοιάζουν σαν εσένα

Πόσα φεγγάρια μέτρησες τις νύχτες του χειμώνα
κατάδικος να σέρνεσαι σε έρημο στρατώνα
σαν κάτι γέρικα σκαριά να κόβεσαι στα δύο
που της αγάπης το φιλί σε ξέχασε στο κρύο

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου