Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
μένουν στην τέλεια θέση
με προσκαλούν- «γίνε όπως εμείς
μην ταξιδεύεις πια μες τις πράξεις
δέξου ανέμους, δέξου εποχές
άς’ τη ζωή να ξέρει»
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
σήματα οιωνών
φωλιές πνευμάτων
δωρητές σκιάς
αφηγούνται ολόκληρη την ιστορία
με χίλια λόγια, μ’ έναν παλμό
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
παραδίνονται στ’ ολοκαύτωμα το τερπνό
ριπές ρεμβασμού φλογισμένου
μαντικές οπτασίες πυρσών
εικόνες των Τριών Παίδων
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
χαϊδεμένα από το χέρι του Χαλαστή
με φροντίδα χριστουγεννιάτικη
κι ας είναι άνοιξη
κι ας είναι φθινόπωρο
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
μνημεία στις παρυφές του εφήμερου
κυκλώνες ήχων, σύμπαντα
που χωρούν στ’ αυτιά και στα μάτια
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
απ’ αυτά βγήκαν στέφανα
υλοτομήθηκαν του Σταυρού τα δοκάρια
μα δεν ξέρουν τι θα πει
δόξα, θυσία
μένουν εκεί
σημαίνουν
άθελά τους καρτερούν θριαμβευτικά
ή σεμνά υποκύπτουν στης θύελλας το μαρτύριο
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
τα παντοδύναμα
χωρίς να το δείχνουν
κάθε φορά που τα ρίχνουν σπαράζει ο Θεός
κάθε φορά που γκρεμίζονται
η φύση αναρωτιέται «πώς γίνεται
να σωριαστεί ένας Τιτάνας,
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα
όπως εκείνο που έβλεπα όταν ήμουν παιδί
απ’ το παράθυρό μου
να μη βγάζει ποτέ φύλλα
έστεκε απέναντι, στο χάλασμα,
σα να περίμενε κάτι
κι εγώ προσευχόμουν οι θεοί να το λυπηθούν,
ώσπου το είδα ένα πρωί να γίνεται,
το ξερό και το στέρφο,
όλο ατόφιο ασήμι
κι αντί για φύλλωμα να στέκουν πάνω του
αστέρια αεικίνητα
κι είπα από μέσα μου
«τι σου είναι ο κόσμος»
Ιερά μου φαίνονται μόνο τα δέντρα –
και τα πουλιά.
( Στρ. Πασχάλης, Κοιτάζοντας δάση, Μεταίχμιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου