Αθόρυβα περνώ τις μέρες μου,
στις ράγες μιας πολύτιμης στεναχώριας κυλάω
κι όμως η μουσική των γραμμών δεν ξεθυμαίνει εύκολα,
βρίσκει πάντοτε ένα ευαίσθητο αυτί
έτσι που το ταξίδι στο άδειο βαγόνι να γεμίζει με τη φωνή σου,
έτσι που να προσπερνώ έναν πρόσκαιρο θάνατο της ύπαρξης
και το αύριο να στολίζεται σαν πρόστυχη γυναίκα
για να δεχτεί στα πόδια της τον εισβολέα της νιότης που φθίνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου