Έρχομαι στον ύπνο σου... Θώμη Μπαλτσαβιά.

Λες πως στον ύπνο σου έρχομαι...
φοράω σκουλαρίκι τον εθισμό μου για σένα κι έρχομαι..
γιατί αλλιώτικα δε μπορώ να κάνω..
στο λαιμό τυλιγμένο ένα κασκόλ 
να κρύβει τα φιλιά σου από τα μάτια του κόσμου..

τα πόδια μου τα ορίζει το πυρρακτωμένο σου βλέμμα 
και βγάζουν φτερά...
ως και η ανάσα μου αποστασιοποιείται 
και αδηφάγα θα έρθει να γίνει δική σου..
λες πως στον ύπνο σου έρχομαι.. 
κι εγώ όχι εσένα μα τον ουρανό...
που αλλού να πάω; 

ρωτώ όχι εσένα μα τα ρόδα της ψυχής σου 
που ορφάνεψαν από αγκάθια...εκεί δεν ανήκω;
φοράω το άρωμα του κορμιού σου κατάσαρκα 
και τρέχω μην με προλάβει 
η αυγή και το σβήσει..
κι εσύ μου λες πως στον ύπνο σου έρχομαι...
δεν έρχομαι στον ύπνο σου εγώ...
εσύ με καλείς με το που σφαλίζουν τα βλέφαρά σου...

και ρωτώ όχι εσένα μα τον όποιο Θεό...
πως μπορώ να μην είμαι όπου είσαι; 
πως να φύγω από το μυαλό σου 
αφού κάγκελα βλέπω γύρω; 
πως να σε αφήσω μόνο έστω για να κοιμηθείς 
αφού φεύγει η πνοή της ζωής από μέσα σου 
αν δεν έχεις το χάδι μου;

ξαποσταίνω πάνω στο στόμα σου 
ως να τελειώσει το όνειρο...
τρυγώ σα πεταλούδα λίγο νέκταρ 
κι αφήνω το φιλί μου φρουρό για της αναμονής τιςώρες..
λες έρχομαι στον ύπνο σου ..
μα εγώ δεν έφυγα ποτέ...
μήτε από κει μήτε από μέσα σου...
ρωτώ όχι εσένα μα εμένα και κάνει το ίδιο...
θα φύγω ποτέ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου