Άσε με να ακουμπήσω τα χείλη μου στο μάγουλό σου...
αυτά τα κατακόκκινα βαμμένα χείλη ..
να αφήσω το αποτύπωμά τους πάνω σου σαν τατουάζ...
άσε με να σου αφήσω το σημάδι μου..σημαίνει τόσα..
βάφω τα χείλη μου τόσο κόκκινα για σένα μόνο...
σαν έρχομαι να σε ανταμώσω μόνο... βάζω όλη μου τη λαχτάρα
στρώση μαζί με τούτο το κραγιόν... το χρώμα του είναι ακριβώς
το χρώμα του πόθου μου για σένα... το πάθος που αξιώθηκα
να νιώσω μην περιμένοντάς το ποτέ..
αίμα..ζεστό και άλικο αίμα μοιάζει το χρώμα των χειλιών μου..
θα σε αγγίξουν και θα σου μεταγγίσουν τη ζωή όπως αυτό..
τη δική μου ζωή που σου χαρίζω... τη ζωή που θέλω ολάκερη
να σε γεμίζω φιλιά με ή χωρίς κραγιόν...
βάφω τα χείλη που σε παραδείσους σε πηγαίνουν, σε τούτο
το χρώμα της πορφύρας.. το χρώμα που ορίζει πόσο σ'αγαπώ...
άσε με τώρα απλά να ακουμπήσω το στόμα μου
στο μάγουλό σου... δικό μου να σε επισφραγίσω
στο απόλυτο κόκκινο...δικιά σου να ταχτώ με αυτό το χρώμα...
κι όταν φτάσω στα δικά σου χείλη και πάρεις το κραγιόν..
πάλι κατακόκκινα θα'ναι τα χείλη μου...από τα φιλιά σου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου