Μελισσάνθη... Βασιλική Α Γαβαλά

Μέλισσα ο νους 

στους ανθώνες της μικρούλας νιότης
εκείνης της επαρμένης 
της ασυλόγιστης αγαπημένης.
Ήταν αθώα,τρυφερή, ξέγνοιαστη
προσδοκίες χαμόγελα γεμάτη
σαν ροδοκόκκινο ψωμί αφράτη
λες και στη βλέπω,να τη
γλυκιά καλοσυνάτη...
Πλέκει ονείρατα με φεγγαροαχτίδες
κορδέλες τα βάνει στις κοτσίδες 
τραγούδια λέει χαρωπά

- Αχ στάσου να σε καμαρώνω μια σταλιά

μη χορευεις με το ροζ Μάη μοναχά

ζηλευουν ο ξανθός Ιουνης

ο καυτός Ιούλης 

ο Αύγουστος ο φεγγαρένιος

της νύχτας ο μαλαματένιος

που γυρεύει να σου δώσει φιλιά

να σε πάρει αγκαλιά

να σου χαιδεψει τα μαλλιά

να σε κάνει δική του

να σε λέει καλή του...