Μες στου φεγγαριού την γύρα
σε παράνομους δεσμούς
της χαράς ψάχνω μια τρύπα
της αγάπης τους ρυθμούς
να φυτρώσει μια ελπίδα
και να σπάσω τους χρησμούς.
Κάποτε στα αλλοτινά μου
είχα νιώσει μια χαρά
μα στα πέτρινα μου χρόνια
η ζωή με προσπερνά
τώρα είμαι ένα πτώμα
στης κραιπάλης τα στενά
Μες στου φεγγαριού το χρώμα
και στους άστατους καιρούς
μια ζωή γίνομαι χώμα
μέσα σ' έρωτες φτηνούς
ν' αναστήσω ένα πτώμα
και ν' αγγίξω ουρανούς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου