Εγώ περίμενα εσένα και η άνοιξη τα χελιδόνια...
το δικό μου χελιδόνι ήσουν εσύ και θα έφερνες την
δική μου άνοιξη...θα ήσουν το χελιδόνι που γύρισε
στις γωνιές του κόσμου μα όλα το οδηγούσαν σε μένα..
το χελιδόνι που θα ξεκουράζονταν πια και το μόνο που
θα υπήρχε ήταν ο γαλάζιος ουρανός να χαίρεται...
το χελιδόνι που μαζί μου θα έχτιζε της ζωής του τη φωλιά
ώστε κακό να μην το βρει ποτέ...
Μια άνοιξη όλη κι όλη μα τόσο μακριά ήταν...ένας ουρανός
όλος κι όλος μα το γκρίζο δεν του έλειπε ποτέ...ένα παράθυρο
όλο κι όλο κι από αυτό κοίταζα..πρόσμενα..τα τζάμια του
κρατούσα καθαρά και στο πρεβάζι του δεν έλειπε
ο δυόσμος...η κουρτίνα τραβηγμένη μόνιμα να μην
μου κρύψει τη θέα και στο ραδιόφωνο τραγούδια παλιά
που ταιριάζουν στην αγάπη..
εγώ περίμενα εσένα και η άνοιξη τα χελιδόνια για να διώξουν
το χειμώνα από μπαλκόνια και καρδιές...το δικό μου χελιδόνι
ήσουν εσύ και ένα πρωί στο πρεβάζι μου δίπλα στο δυόσμο
θα σε αντίκρυζα...ο ήλιος θα έλαμπε στα πιο γαλάζια του
κι εσύ θα μου τραγουδούσες μαζί με το ραδιόφωνο της αγάπης
μπαλάντες..εγώ απλά θα τραβούσα την κουρτίνα πια
στη θέση της.. τούτη τη φορά να κρύψει εμάς...
η φωλιά έτοιμη από καιρό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου