Γέρικο δέντρο, άσπορο
το κόψανε για ξύλα
δεν μας χαρίζει πια σκιά
το πήρε η κατρακύλα
αυτή είν΄ η μοίρα σαν γερνά
κι ο άνθρωπος δεν δίνει
όλα αυτά που έδινε
ξερό κλαρί σαν γίνει
τον βάζουνε σε μιά γωνιά
ώσπου να έρθει η ώρα
σε κάποιο τζάκι να καεί
δεν έχει αξία τώρα
τον στράγγιξαν, τον μάδησαν
κι έμεινε μοναχός του
να κλαίει και ν΄αναπολεί
πΙα ο προορισμός του
γέρικο δέντρο άκαρπο
ανθρώπινο κουφάρι
που περιμένει τώρα πια
η νύχτα να τον πάρει
αφού δεν τον αγάπησε
αληθινά κανένας
ούτε και οι απόγονοι
της ίδιας του της γέννας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου