Μία μερα... Μπέττυ Κούτσιου.

Και μία μέρα...
Όταν θα έρθεις να με ζητήσεις..
Δεν θα βρεις τίποτε απο εμένα εδώ..
Θα σου λένε οι περαστικοί..
Θα σου κρυφογελάνε τα παιδιά που παίζουνε.

Πώς με είδανε λίγο πρίν..
Να περνάω με ένα άσπρο φουστάνι..
Και έναν ήλιο στα μαλλιά..
Μα δεν θα με προφταινεις ποτέ..

Ώσπου ένα βράδυ ..
Θα σου ψιθυρίσουν δύο νυχτολούλουδα..
Θα σου μαρτυρήσει το φεγγάρι..
Πώς..
Τίποτα δεν μένει απο μία ψυχή..
Όταν την σκοτώσεις..

Μόνο το σώμα μένει..
Και περνάει πάντα έρημο και μόνο..
Τον δρόμο της μοναξιάς..
Και τής λύπης..

Ψάχνοντας να βρεί ενα τέλος..
Σε όλο αυτό το μαρτύριο..
Που το καταδικασες ..
Ερήμην του..

1 σχόλιο: