Αταξίδευτη αγάπη... Βασιλική Α Γαβαλά.

Στεκόσουν ακίνητος εδώ
με τους βοριάδες σιωπηλούς να μη λένε σ αγαπώ
αφήνοντας τη γη
διψασμένη για βροχή.

Πλάι σου έβλεπα ασάλευτο
με βουβό παράπονο το κύμα 
ανήμπορο να πνίξει το κρίμα
ταξιδεύοντας τ' ονειρο σε θάλασσα πλατιά
να του βάλει πόθους για πανιά
άλμπουρο έναν έρωτα φωτιά
λύνοντας κάβο πέρα να μας αρμενίσει 
όσα ωραία έχει η ζωή να μας χαρίσει!

Στεκόσουν κοιτάζοντας με δέος
αρνούμενος να ξοφλήσεις παλιό χρέος 
να παραδεχτείς αλήθειες
αδύναμος να παλέψεις συνήθειες.

-Αχ δεν πίστεψες ούτε λίγο σε μένα
μου έλεγες το ένα πίσω απ' τ' άλλο ψέμα
μένοντας κρυμμένος σε συντρίμια
παρέα με ψυχής αγρίμια.

Ήθελα πίστη, χαρά να σου δώσω
από τις συμπληγάδες να σε γλιτώσω 
αν μου έδινες το χέρι
αν με ήθελες στον σκότεινο ουρανό σου φωτεινό αστέρι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου