Εμείς οι έξυπνοι άνθρωποι αφεθήκαμε τυφλωμένοι
στα κάλλη της τεχνολογικής προόδου.
Χωρίς αναστολές πέσαμε πάνω της ν’ απολαύσουμε όλα όσα
έχει να μας προσφέρει με άπληστα χέρια και μάτια.
Και πάνω σ’ αυτό το σμίξιμο απογυμνωθήκαμε εντελώς.
Αφήσαμε σε μια γωνίτσα στο πάτωμα σωρό κουβάρι
την ευαισθησία και την ειλικρίνεια μας.
Χαθήκαμε στον εναγκαλισμό με την τεχνολογία τόσο πολύ,
που πια δεν ήμασταν εμείς.
Γίναμε είδωλα μπροστά σε γυάλινες οθόνες.
Πραματευτάδες που πουλάνε φθηνά μια ζωή εικονική,
πλαισιωμένη από καθρεφτάκια πολύχρωμα.
Κατασκευασμένα έτσι ώστε να υπνωτίζονται
οι αγοραστές / δέκτες.
Τα δάχτυλά μας τώρα χαϊδεύουν ηδονικά πληκτρολόγια,
τάμπλετ και κινητά αφής. Τα εξαρτήματα αυτά έγιναν
προεκτάσεις του εαυτού μας. Χωρίς αυτά
δεν πάμε πουθενά. Νιώθουμε μισεροί.
Μαζί με τους κωδικούς ασφαλείας κλειδωθήκαμε κι εμείς εντός,
ζαλισμένοι από μια εικονική πραγματικότητα,
που μεταπλάθουμε κατά βούληση και χωρίς ενδοιασμό.
Λησμονήσαμε την ανθρώπινη επαφή, την αμεσότητα
και την ζεστασιά της.
Το παιχνίδισμα των βλεμμάτων και το άγγιγμα των χεριών.
Τα φιλιά που ανταλλάσσαμε στις συναντήσεις και τους
αποχωρισμούς μας. Το μοίρασμα, το δέσιμο, το γέλιο…
Αιχμάλωτοι της ίδιας μας της δημιουργίας.
Έγκλειστοι της ψηφιοποίησης και της εικόνας.
Δεσμώτες των μοντέρνων καιρών.
Εμείς, οι έξυπνοι άνθρωποι, ξεγελαστήκαμε γιατί πιστέψαμε
πως τα έχουμε όλα υπό έλεγχο. Πως είμαστε πιο δυνατοί
από το θηρίο της συνήθειας και του εθισμού.
Εστιάσαμε μόνο στα οφέλη και τα πλούσια δώρα
που μας εξοικονομούν χρόνο κι ενέργεια.
Χρόνο όμως που ξοδεύουμε μόνοι μας, κλεισμένοι
μέσα σε τέσσερις τοίχους. Μόνοι Αφελείς κι Αλλοτριωμένοι
απ’ τον ίδιο μας τον εαυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου