Μη ψάχνεις άκρη να πιαστείς
σε ένα κουβάρι μπερδεμένο
ξέρω πονάει το καρφί
στο δίκιο σου το σταυρωμένο
φίλοι Πιλάτοι πια θεοί
να σου καρφώνουνε τα στήθια
με τα δικά τους τα καρφιά
να σου σκοτώνουν την αλήθεια
-Όλα τα άδικα να ρίχνουν στην ψυχή σου
μέσα στον ήχο της σιωπής να σπάνε το κορμί σου
και αυτά που είχες σαν παιδί ονειρευτεί
σου λεν εδώ δεν είναι όνειρα μα η αλήθεια της ζωής
-Εδώ στην άκρη τ’ ουρανού
και απ’ τον θεό σου ξεχασμένος
λένε πως ήρθε από αλλού
πως ήταν στην ζωή γραμμένο
πίσω απ' το βλέμμα του θεού
στα άνομα τους τα λημέρια
λεν τα καρφιά ειν' αλλουνού
και πλένουν τα δικά τους χέρια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου