Γυναίκα... Ντόρια Βαλληνδρά.

"Ότι και να γράψω, θα είναι λίγο...
Πολλοί ζήλεψαν την δόξα της... 
Κρυφοκοίταξαν την ζωή της... 
Μελαγχόλησαν στον πόνο της... 
Μπλέχτηκαν στα δίχτυα της ηδονής της... 

Δεν είναι μια λέξη με επτά γράμματα... 

Είναι ένας ολόκληρος αδιόρατος και απροσμέτρητος κόσμος.... 
Είναι η ανάσα της αεικίνητης ζωής... 
Είναι το γλυκό αθρόο φιλί της... 
Είναι το απαλό χάδι της... 
Είναι το ερωτικό κάλεσμα της... 
Είναι το αποκορύφωμα του έρωτα στα σατέν σεντόνια... 
Είναι η χειμωνιάτικη λιακάδα... 

Πως να περιγράψεις τι σημαίνει γυναίκα σε μια 
ψυχρή οθόνη  ενός υπολογιστή... 
Ποιά θάλασσα δεν ζητάει τον ουρανό της... 
Ποιός βράχος δεν ζητάει το κύμα του... 
Ποιά βροχή δεν ζητάει την σταγόνα της.... 
Ποιος άνδρας δεν ζητάει την γυναίκα... 
Το χάδι της... Το βλέμμα της... 
Την αγκαλιά της...  Την αισθησιαρχία της... 

Σαν σύζυγο, σαν μάνα, σαν ερωμένη, σαν φίλη... 
Οπως και να είναι... πάνω από όλα είναι γυναίκα... 
Και οι γυναίκες είναι σαν τα αστέρια... 
Ο ουρανός είναι γεμάτος... 
Ομως εσύ θέλεις, ποθείς, αγαπάς, λιώνεις... 
για ένα αστέρι μόνο... 

Η ζωή δεν είναι φτιαγμένη από μεγάλα πράγματα... 
Είναι φτιαγμένη από χαμόγελα, γλυκά φιλιά και χάδια... 
που σου γεμίζουν την καρδιά και σου στηρίζουν το κορμί 
με θάρρος, δύναμη, αγάπη και έρωτα... 

Η γυναίκα έχει το φώς μέσα της... 
Μπορεί και φέγγει προς τα έξω... 
Ετσι καταφέρνει να μας οδηγήσει στο σκοτάδι.... 
Να μας χαρίσει την λάμψη, να μας καθοδηγήσει σωστά 
και να μπεί μέσα μας, την στιγμή που όλος 
ο υπόλοιπος κόσμος ίσως βγαίνει... 

Και να την αγαπάς για πάντα... 
Με μια αγάπη θεική... 
Και να θυμάσαι... 
Δεν αγαπάς μια γυναίκα επειδή είναι ωραία... 
Είναι ωραία... επειδή την αγαπάς...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου