Σαββάτο βράδυ κι χαρές σε ξενιτιές
σε ξένα χείλη με λουλούδια στολισμένες,
εγώ κρατάω τις δικές σου μαχαιριές
και της αγάπης τις στιγμές μαρμαρωμένες
Λόγια δεν έχω αλλά τώρα τι να πω
σε μια αγάπη που την πήραν άλλα χέρια
Σαββάτο βράδυ δίνω πάλι το παρών
στης μοναξιάς κλεισμένος τα νυχτέρια
Είναι απρόβλεπτο της μοίρας το στρατί
μες τα συντρίμμια μου να χάνομαι στο κρύο,
ψάχνω τον λόγο στης αγάπης την σιωπή
αναπολώντας της ζωής μου το βιβλίο
Σαββάτο βράδυ σαν παλιάτσος στην βροχή
σε άδειες νύχτες στην σιωπή τους βυθισμένες
μοιρολογάω την δική μου κατοχή
και μιας αγάπης τις χαρές τις σκορπισμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου