Είμαι η αγάπη..όχι μια από κείνες που απλά περνούν
και καπνίζουν μαζί σου δυο τσιγάρα στο πεζούλι της ζωής σου..
όχι από αυτές που σου χαρίζουν δήθεν ένα ηλιοβασίλεμα
και φεύγοντας παίρνουν και τον ήλιο μαζί...
Είμαι η αγάπη που αλήθεια περίμενες και είχες πειστεί πως
δεν θα έχει το κλειδί κι αν ποτέ την έφερνε ο δρόμος
στην πόρτα σου...είμαι ακριβώς αυτή που χάιδευε το
μάγουλό σου και σκούπιζε το δάκρυ σου μεσάνυχτα..μα
δεν το ήξερες..αυτή η αγάπη που το χέρι σου έπιανε κάθε που
από το χείλος του όποιου γκρεμού θωρρούσες του κόσμου
τη θέα... απλώς ήρθα όταν έπρεπε...
Είμαι η αγάπη..όχι αυτή που απλά μια νύχτα θα σε πάει
στο φεγγάρι να παίξετε κρυφτό στις απόκοσμες σπηλιές του
μα αυτή που θα φέρει το ίδιο το φεγγάρι να το κάνει
προσκέφαλό σου...όχι αυτή που φορώντας κόκκινο φουστάνι
θα σε παγιδέψει στα δίχτυα της τάζοντας φρούδα ουράνια τόξα
στη βοοχή σου...είμαι αυτή η αγάπη που θα σου βρει λιμάνι
να αγκυροβολήσεις μεσοπέλαγα μόνο για να ξεκουραστείς.
θα μαζέψει τα αηδόνια και κάθε αυλής τα γιασεμιά για να
σε δει μοναχά να γελάς.. Είμαι η αγάπη που γέννησαν
οι προσευχές σου στον όποιο δημιουργό..αυτή που σαν
πρωινός καφές τα μάτια θα σου ανοίγει και θα βλέπεις πια
την ομορφιά τούτης της γης..μιας γης που για σένα αυτή
η αγάπη θα έχει αντικαταστήσει τον άξονα με πεταλούδες
που θα σου μαθαίνουν χορό...
Είμαι η αγάπη..εκείνη που όσες φορές πεθαίνεις..
τόσες θα σε ανασταίνει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου