Δραπέτης... Νέλλη Κουμεντάκη.

Πέρασαν τα χρόνια δεν θυμάμαι

το τότε, σαν δραπέτης γυρνούσα

να κρύψω τους πόθους,

να φυλακίσω τις λέξεις!

~ ~

Την απόσταση απ τους ανθρώπους

στα πως στα γιατί!

Περιφρόνηση μόνο στο ποιός είσαι εσύ;

~ ~

Τι σε κάνει να είσαι πιο πολύ από μένα;

Ευαισθησίες δεν βλέπω, κοιτάχτηκες ποτέ

στον καθρέφτη;

~ ~

Απαντήσεις πήρες ποτέ σου η μόνο στο ψέμα;

Αν έγινες κάτι ειναι γιατί καταπάτησες δικά μου,

ιερά δικαιώματα είναι γιατί πούλησες,

την ψυχή σου στο διάολο!

~ ~

Μπλόκαρες στη συνειδησή σου τα δικά μου όνειρα,

γιατί το γλείψιμο ήταν μέσα στην πλοκή του μυαλού σου!

πόσο αντέχεις μέσα στο εγώ σου;

~ ~

Πως μπορείς; να ανεβαίνεις στις πλάτες των άλλων;

οι αξίες σου ανύπαρκτες!

Πλανιέσαι στα ουτοπικά όνειρα του μυαλού σου!

~ ~

Έχεις νιώσει χαρά; να αγγίζεις τ' όνειρο με τη δική σου αξία;

Εχεις πατήσει στ' αγκάθια ποτέ να γεμίζεις πληγές 

και να επιμένεις;

Έχεις μείνει άυπνος και να σπαρταράς στα γιατί σου!

~ ~

Ταξίδεψες ποτέ στο νησί της απελπισίας; πόνεσες ποτε 

στο φανάρι, που σταμάτησες με το πολυτελές αυτοκινητό σου, 

να αγγίξεις για λίγο, τη δυστυχία απο μακριά;

~ ~

Γιατί απο κοντά θα φοβηθείς μπας και κολλήσεις ερημιά

μα ήδη η ψυχή σου είναι γεμάτη!

~ ~

Μια σύντομη απογραφή κάνε στην απατηλή σου σκέψη!

κοίταμε δεν πέτυχες;

Πετυχαίνει αυτός που αγωνίζεται το ξέρεις κατα βάθος, αλλά

δεν τολμάς, γιατί έχεις μάθει να σου χαρίζονται, ενώ εγώ έμαθα,

στα δικά μου πόδια να στέκομαι!

~ ~

Γλείψε λοιπόν όσο αντέχεις μέθυσε στις δανεικές απολαύσεις!

στο χρήμα και στο περιθωριακό στάτους

της συνειδησή σου!

~ ~

Ζήσε στο ψέμα στο παράταιρο της εποχής στο,

όνειρο που μου έκλεψες!