Να με ζητήσεις
στον αστερισμό του φεγγαριού
μέσα σε άναστρες νύκτες, απέραντους
δρόμους να κάνω
τα μονοπάτια του δικού μας
ουρανού...
Για σένα να βάφω τα σκοτάδια
με χρώμα ,
με ανταύγειες ελπίδες ,να ελπίζω
και μ'εναν δεύτερο ήλιο τις αυγές
να φωτίζω .
Θα με βρείς
σάν έφηβος νέος ,κρυφά τις νύχτες
να γράφω στίχους
στους γκρίζους ,βαμμένους με θλίψη
των ανθρώπων τους τοίχους !
Κάπου εκεί στου κόσμου τα πλήθη
στου ορίζοντα την άκρη
η δική μου αγάπη,
θα γλυκαίνει τον πόνο μ'ένα δάκρυ ....
Στων ματιών μου το βλέμμα,
θα ζεί η αλήθεια ,θα πεθαίνει το ψέμα ..
Μια αλήθεια που κάνει τους χειμώνες
να ζούν,
να αντέχουν τα άνθη των καιρών την οργή
και να ανθίζουν,
μιαν αλήθεια που αφήνει
καλοκαίρια να ελπίζουν !
Να με ζητήσεις θα είμαι' κει
στον αστερισμό του φεγγαριού !
Θα είμαι παντού
στα ατέλειωτα χνάρια του νού..
Να με ζητήσεις
Είμαι εδώ
Σ'αγαπώ !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου