Υπάρχω... έτσι... Στέλλα Βρακά.

Υπάρχω πάντα πίσω μου

με τα άλαλα όνειρα

στις καταπακτές των αστεριών.

Στο βάθος του βλέμματος

τα δάκρυα τα στεγνωμένα.

Πίσω από μένα

φυσάει

βρέχει

σωπαίνουν οι συζητήσεις

πάνω στους αναλφάβητους

πόνους.

Υπάρχω πάντα πίσω μου

στο γέλιο

που αρπάζει την σκόνη

απ' το παγκάκι του δρόμου

των λίγων.

Στο μπλε της αναμμένης

θάλασσας

τραύμα που ανοιγοκλείνει

κάθε που το υψίφωνο Φως

μιλάει στην καρδιά μου.