Με παράξενο βλέμμα
με κοιτάς και σωπαίνω
μου παγώνει το αίμα
σαν να είμαι πια ξένος
Με παράξενο βλέμμα
μου μιλάς κάθε βράδυ
της αγάπης το θέμα
να το πνίγει σκοτάδι
Δεν είσαι εσύ
κάποτε που λεγες το πόσο μ' αγαπάς
Δεν είσαι εσύ
όταν μετρούσαμε τις νύχτες τα αστέρια
τώρα τι άλλαξε
και πια δεν μου μιλάς
κι αυτές οι νύχτες τώρα μοιάζουν με μαχαίρια
Το παράξενο βλέμμα
βλέπω πια και φοβάμαι
στης αγάπης μας το τέρμα
γύρω γύρο γυρνάμε
Το παράξενο βλέμμα
να με κόβει στα δύο
κι εγώ νιώθω κανένας
μοναχός μες στο κρύο
:)
ΑπάντησηΔιαγραφή