Τι περίεργη που είναι η μουσική... Γιώργος Μπάρδης.

Το τζαμί έχει σπάσει,

νωρίς θαρρείς πως τα μάτια 

μάταια το κοιτούν.

Το πιάνο περιμένει κι αυτό

το χορδισμά του ξέχασε

πως γέρασε κι αυτό . 

Πέρασε η ώρα κάνεις δεν ήλθε...

κάνεις δεν άκουσε... 

όλοι κοιμήθηκαν πίσω από τον τοίχο.

Δεν θέλω να δω 

δεν ξέρω αν υπάρχει το παρόν

ή κρύβεται το μέλλον 

το φοβάμαι με ακούς ,

δεν ξέρω να παίζω με ακούς νυστάζω 

με ακούς τίποτα δεν ακουστικέ

όλα νεκρά τριγύρω 

και ο μουσικός δεν φάνηκε

ξέχασε κι αυτός να παίζει .

τι περίεργη που είναι η μουσική;