Η θέληση του ονείρου... Στέλλα Βρακά.

Στροβιλίζεσαι με τόσον αέρα
και με τα χάδια σου,
στα πράγματα του σπιτιού μου.
'Ετσι σε βιώνω, με τα χάδια σου
σ' όλα τα πράγματά μου!

Άραγε το "βιώνω" είναι μέσα στο "σ' αγαπώ";
Το αρχοντόσπιτο της πολιτείας του
ή το καταφύγιο της ανάγκης;

Μην τρομάζεις. Δεν σ' αγγίζω.
Μόνο δυο δάχτυλά σου,
φυλακίζω στην χούφτα μου,
καθώς σ' ονειρεύομαι!

Απαιτεί δύναμη, η ονειροπόληση.
Η δύναμή της, είναι αυτή,
της απόλυτης αδυναμίας,
του μεθυσμένου λουλουδιού,
που χορεύει στον ολοπόρφυρο ήλιο!

Οι επίμονες απορίες
και οι σκέψεις οι στριφνές
δεν το ξεφτίζουν το όνειρο,
το βαπτισμένο και χρισμένο: Φως!

Στροβιλίζεται, χορεύει, μουσική ποιεί
κι ας μην έχει φωνή
κι ας μην έχει θάλασσα, για ταξίδι.
Το όνειρο δεν με επιστρέφει!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου