Χτυπα οσο θες, δεν σε φοβαμαι
Μετα την μπορα η νηνεμια
Στα βραχια ξεθυμαινει η φουρτουνα
Βραχος η ψυχη μου στην καταιγιδα
Σιγασε η καμπανα της ζωης
Γεματη η βαλιτσα, δυσκολη η πνοη
Αναμνησεις και ονειρα εχει κρυμενα
Ξεχαστηκαν στην λελαπα, ειναι θαμμενα!!
Τα καλυψε η σταχτη ολα κρυφτηκαν
Στην μανια της φλογας, στο στομα της πικρας
Η ζωη μπροσπαθει να σταθει ορθια, μπροστα
Οι αναμνησεις μαχαιρια μες την καρδια!
Τι να πρωτοκλαψεις σε αυτην την μπορα
Πειθεις τον εαυτον σου, προσκαιρα ολα
Ψαχνεις ευφορο εδαφος για να φυτεψεις
Καθε σταγονα ελπιδας , που ισως χωρεσει!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου