Τα ξέφτια της θαλπωρής τείνουν να εξαφανιστούν, άλιστα.
Ένα παράθυρο στο φως,
στη ζωή που προσπερνά
με φρενήρεις ρυθμούς αντιστέκεται.
Κραυγάζει πως καρτερεί κι υπομένει.
Το παλιακό πιάνο
το συντροφεύει
σαν είναι στις καλές του.
Αβρές μελωδίες ξεπετάγονται
και τρομάζουν τις σκιές.
Στοιχειά τα βάφτισαν διαβάτες βιαστικοί.
Ένοικοι που ξέμειναν ίσως στο σταμάτημα του χρόνου.
Οι πράσινες φορεσιές των δέντρων
τριγύρω, χορεύουν
και συνάμα μέλπουν της ζήσης.
Δίνουν τα ταπεινά κουράγιο.
Με τα άνθη τους χαρίζουν την ευωδιά της ελπίδας.
Την αντιμάχεται η μουντάδα σθεναρά.
Αναμέτρηση ζωής και θανάτου...
...Ρουλα Σκουμιου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου