Σώπασε η ζωή απότομα.. Όλα σκοτείνιασαν τόσο γρήγορα..
Οι νότες προσπαθούσαν να πιαστεί η μιά από την άλλη,
μα η σωτηρία τους φάλτσα αποδημιά.
Γέρασαν οι ανάσες της νιότης στον εξώστη της μοναξιάς
κι όλα τα χρώματα σκιάστηκαν από το μαύρο..
Όλα τα αγκάλιασε η θλίψη, στενάχωρα πρόσωπα
που εγκατέλειψε η μοίρα.
Η ελπίδα θάφτηκε βαθιά μέσα στη θάλασσα της σωτηρίας.
Αγαπημένα πρόσωπα βίαια που στερηθήκαμε, μα πάντα
με ψηλά το κεφάλι θα προσπαθούμε να παγώσουμε
τον χρόνο μερικά λεπτά πίσω, για να θυμόμαστε,
να πονάμε και να δακρύζουμε.
Με την ελπίδα πάντα να αναγεννάτε
από τον βυθό της θάλασσας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου