Στην δυσκολία
του δυσκολότερου ονείρου
τρέχει ο ουρανός μου
γυρεύοντας την αφή των χεριών σου.
Χαραγμένη η θάλασσα
απ' το μονοπάτι σου
που...
αναγκαιούμαι να διαβώ.
Στην αφή της παλάμης σου
θα ευλαβηθούν τα στάχυα
που τώρα συντηρούνται άσκοπα.
Στον πρώτο σου ενθουσιασμό
θ' ανθίσουν τα λουλούδια
σαν ευγνωμοσύνες.
Η Παρουσία σου
θα μερέψει τις μέρες μου
θα δικαιώσει τις νύχτες μου.
Θα εκπλαγούν τα συναισθήματα
μέσα μου
φροντισμένα την μέριμνά σου.
Εντός της δυναστείας του Φωτός σου
χαμογελά
η ραϊσμένη αστρογεγγιά μου.
Ποιο δίχτυ να συγκρατήσει την μόνη αλήθεια μου;
Δεν ξέρω πια τίποτα.
Έλα αγκάλιασέ με
κοινώνησέ με: την γιορτή σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου