Κάποιες φορές αλλάζουν οι ώρες.
Οι στιγμές.... μπερδεύουν τις ημερήσιες με τις νυχτερινές ώρες.
Είναι τότε που το Πέπλο της Πλάνης της Μορφής, έχει καλύψει
την αλήθεια σου, είναι τότε που ξεχνάς ποιός είσαι. Τότε που
νοιάζεσαι για την αύριο, τότε που ακόμα κι όταν προσεύχεσαι,
δεν είσαι όπως χρειάζεται....Είναι που φεύγεις απο την
εγκατάλειψη στον Θεό και πας στον φόβο. Είναι που αυτό
το ευλογημένο "άφημα" στα Χέρια του Θεού. το ξέχασες.
Έτσι κι αυτή η μέρα σήμερα ήταν έτσι, αγαπημένοι μου.
Κι έχει και πόνο το χέρι μου κι όλα κάπως δύσκολα στην
ύπνωσή μου. Θα διαβάσω τώρα όσα μου γράψατε, αλλά
συγχωράτε με ακόμα μια φορά, που δεν θα απαντήσω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου