Κι ας είχανε
τα μάτια σου κάτι
απ' το λιγμό σου κρυστάλινο
το δάκρυ σου, όπως ο λογισμός σου!
Συνάντησα τις
θάλασσες το πελαγίσιο
χρώμα, σιωπές αγγίγματα
του νού που αναπολεί ακόμα!
Πάντα σιωπώ
σαν σε κοιτώ, χάνομαι
στη ματιά σου, καταμεσής
στο πέλαγο, σαν ναύτης τη θωριά του!
Κι ας είχανε
τα μάτια σου, μνήμες
π' ακολουθούσαν, κι αμήχανα
ξεμάκρεναν, σε γεύσεις που ποθούσαν!
Τ' βλεπα μέσα
στις σιωπές, στου έρωτα
τη μέθη, στους περιπάτους
του καημού, και στης ψυχής τα πρέπει!
Σε τρικυμία του μυαλού
οι αναμνήσεις καίνε σαν τα κοράλια
του γιαλού, που στην παλίρροια κλαίνε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου