Αλίμονο... Λίτσα Μοσκιού.

Πώς θα μπορούσα αγάπη μου

να ζήσω μακριά σου.

Πώς θα μπορούσα

να ταιριάξω το κλειδί

σε μια πόρτα σπιτιού άδειου

απ' την αγάπη σου.

Χωρίς το βλέμμα σου

συρματοπλέγματα βαριά

θα υψώνονταν

στις κόρες των ματιών μου

κι ανύπαρκτη

θα γινόμουν

μακριά απ' το γέλιο σου

κλείνουν τα σύνορα του κόσμου

έξω απ' την αγκαλιά σου

χωρίς τη φωνή σου...

Αλίμονο...

Χωρίς τη φωνή σου

θα σωνόταν και το ψωμί...