Να ταράζω
την ήρεμη μορφή των ίσκιων
αυτό θέλω να μάθω.
Γεμίζω κοχύλια και βότσαλα
το δωμάτιο.
Μάταιος κόπος.
Απουσιάζει η θάλασσα.
Ανυπόμονο το κύμα
θέλει να φτάσει μακρυά
πέρα απ' την παραλία.
Μαζί καρδιοχτυπάμε.
Κάθε λεπτό
τώρα με κρίνει.
Δεν είναι γι αυτό που λυπάμαι.
Μα πρέπει να προσαρμοστώ
στην σχεδόν σιωπή
στην σχεδόν ομιλία.
Στάζουνε κούραση
οι στιγμές μέσα μου.
Πάνω στο κύμα του πάθους μου
κάτω απ' τον ουρανό ,
της έκπληκτης πίστης,
πορεύομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου