Αποδημία... Στέλλα Βρακά.

Σ' ανιχνεύσεις δρόμων
στον σιωπηλό καιρό
κραταιούμαι.
Επιλογή πορείας άγνωρη.

Ήχοι σαρωμένοι
λέξεις σταυρωμένες
σβησμένη πλοκή
από ανεμοστρόβιλη ψυχή.

Φόβος, παράπονο, ποίημα πικρό
τετέλεσται.
Απορώ στην έννοια της μελαγχολίας
που ξεφτίζει τα φτερά σου
και στην αμέσως επόμενη
της αετωμένης ευτυχίας σου
συγκομιδώ
φεγγαρολούλουδα πανσέληνα.

Σιωπή ημισέληνου φεγγαριού
έσταξε πάνω μου.
Αναπνοές στίχων
καταλαγιασμένων απογευμάτων
με γύρεψαν.

Αποδήμησαν οι φαντασίες.
Μπόρα - καταιγίδα
στον στοχασμό της αλήθειας.

Nηνεμία φέγγους θαλάσσης
νέκταρ ωρών
θαύμα ουράνιο μυστικό.

Στα ορχηστρικά του Ήλιου
στα ορατόρια των άστρων
στα λιμάνια των στεναγμών
στο ταγκό του φλογισμένου
ανέμου
ας χαράξουμε τ' όνομά μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου