Καθόλου κρυμμένη
δεν είμαι Ειμαρμένη.
Έκθετη στο πιο σημαντικό διαστάσεων
άνοιγμα.
Υπνωτισμένη άραγε ή απολύτως νηφάλια
μεσούντος του φωτός
περπατώ τον δρόμο
που δεν θυμάμαι να τον ζήτησα.
Μια βλασφημία
μια έπαρση
μια ταπείνωση
μια υπερβολή
η περπατησιά τούτη.
Σε κάθε λεπτομέρεια του πόνου
σε κάθε άγγιγμα της χαράς
η αφορμή της ύπαρξής μου
Ειμαρμένη.
Αυτό που λέμε ψυχή
και δεν υπάρχει λέξη να την ορίσει.
Μόνο το δέος της καρδιάς
το ανασαίνει ανέλπιστα
αναμενόμενα
ολοκληρωτικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου