Από τα μεσάνυχτα στο παραθύρι περιμένω τον ήλιο να φανεί...
Δεν αντέχω όλη τη γειτονιά γκρίζα
χωρίς χρώμα
παντού άσφαλτο χωρίς χώμα...
Όλη η γειτονικά βουβή άδεια
ξεχύθηκαν θαρρείς παντού της ψυχής τα σκοτάδια
στο τραπέζι στο κρεββάτι
στο σβηστό τζάκι!
Περιμένω τον ήλιο να φανεί
εκείνος ξέρει να ζεστάνει τον κόσμο που κρυώνει!
Ήλιε μου το καλοκαίρι αργεί!
Μόλις έφυγε βιαστικά χωρίς αγκαλιές και φιλιά!
Έτρεξα να το αποχαιρετήσω μα δεν πρόφθασα...
Του φώναξα με φωνή ισχνό κλάμα
που έσβησε στα σύννεφα
κι η ζαχαρένια μου ματιά έλιωσε στη βροχή!
Από τα μεσάνυχτα στο παραθύρι περιμένω τον ήλιο να φανεί...
Δεν αντέχω όλη τη γειτονιά γκρίζα
χωρίς χρώμα
άσφαλτο χωρίς χώμα...
Όλη η γειτονικά βουβή άδεια
ξεχύθηκαν θαρρείς παντού της ψυχής τα σκοτάδια
στο τραπέζι στο κρεββάτι
στο σβηστό τζάκι!
Περιμένω απο τα μεσάνυχτα τον ήλιο να φανεί
εκείνος ξέρει να ζεστάνει τον κόσμο που κρυώνει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου