Κάτω απ την Ακρόπολη... Νέλλη Κουμεντάκη.

Κιτρινισμένο
όνειρο, ασημοκίτρινα
κεντίδια, του αποσπερίτη
προσμονή!

Διαδρομή
ενδιάμεση μιας
μελωδίας του δειλινού!

Σιωπή
γλυκόπικρες
αποχρώσεις και μια
γουλιά απο καφέ!

Ξεχάστηκα
σ' εκείνα τα ακαθόριστα,
σκιρτήματα στα δρομάκια
του τότε!

Γεμάτα
βουκαμβίλιες,
γιασεμιά πλακόστρωτα
γεμάτα βιολέτες!

Νερατζιές
σφιχταγκαλιασμένες
μουσική στο πικ απ!

Όλα αλλάξανε
Θυμάσαι Αλεξίου Γαλάνη,
στη πλάκα στα στενά!

Ο Μαρίνος Ο Πάριος,
στις μπουάτ, ταμπέλες με φώτα,
χρώματα τραγούδια στ' αστέρια
αγκαλιά!

Φεγγαράδα
στα χρυσάνθεμα
στην ερημιά, μια μπάντα
παιάνιζε, κεντούσε τις νότες
στροφές αποθυμιάς!

Θυμάσαι εκείνο
το φιλί στα κλεφτά;
Ασημοκέντητα αστέρια,
κι ένα πεφταστέρι.... Αγκαλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου