Ηβαλα τα στιβάνια μου,ζώστηκα τ' άρματα μου,
με το κεφαλομάντηλο τύλιξα τα μαλλιά μου..
Μαύρο ποκάμισο φορώ,η βέργα μου στη χέρα,
και το κομπολογάκι μου να πάμε παρα πέρα.
Ντουχιουντισμένος ακουμπώ στο πέτρινο πεζούλι,
σκέφτομαι την κατάσταση απου κατέχετε ούλοι.
Μικιός μωρέ σας φαίνομαι;Κάνω από σας για δέκα,
κιανείς δε μου κουρκούνησε εμένα την ντενέκα.
Εξεγιβεντιστήκετε,όλοι σας οι μεγάλοι,
δεν σας αφήσανε νερό,να βράζει στο τσικάλι.
Κι ούλα τα καταπίνετε,όσα και να σας κάμουν,
το 'χουνε φαίνεται σκοπό τη χώρα να ξεκάμουν.
Μπορεί να σκύφτω μιαολιά,μα θα αναντρανίσω,
ζώστηκα άρματα πολλά, να βγω να πολεμήσω..
Αφού του λόγου σας μαθές,χώσατε τα μαχαίρια,
θα πάρω την κατάσταση στα δυο μικιά μου χέρια.
Γιατί αφορά το μέλλον μου,που πάνε να το σβήσουν,
μόνο ερημιά κι απόγνωση στον τόπο μας θ'αφήσουν..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου