Μες της νύχτας την κυριαρχία ένα διαμάντι επέλεξε να κάνει μια
επανάσταση... πρόβαλλε τόσο αιφνίδια..
κύλησε δίχως να προλάβω να διαπραγματευτώ μαζί του..
στάθηκε λίγο περισσότερο από το συνηθισμένο στην παρειά μου
και άστραφτε..έλαμψε μες το σκοτάδι..
συναγωνίστηκε το σεληνόφως κι έφυγε για κει που δε θα πονά..
το τελευταίο διαμάντι..υγρή δύναμη..η πιο μεγάλη αλήθεια..
έπειτα σε έπεισα αλλιώς..ένα χαμόγελο με μάλωνε καιρό που δε
το άφηνα να υπάρξει.. έπειτα σε κέρδισα ξανά..μια αναπνοή
υποσχέσεις φορτωμένη και δυο άβαφτα χείλη που θα σε κάνουν
παρανάλωμα..κι όλα αυτά τρυγώντας κάθε πόρο σου..
κι όλα αυτά..για να ξεχάσεις το τελευταίο διαμάντι..
τα δάχτυλά σου ανακριτές..το παρακάνουν αλλά δε με πειράζει
αφού τους ανήκω..σπίθες παντού κι ο κόσμος έχει χώρο μόνο
για μας πλέον..άλλωστε πληρώθηκε αδρά με το τελευταίο
διαμάντι.. δεν ανησυχώ..και στεγνά τα μάτια μου θα τα
ερωτευτείς τρελά κι έτσι..σου έχουν χαρίσει διαμάντια πολλά..
εκτός από το τελευταίο.. το τελευταίο διαμάντι είναι το
πρόσφορο σε κάθε θεό για καλύτερα φεγγάρια..το τελευταίο
διαμάντι με έκανε μια άλλη.. ωστόσο πιο δική σου από ποτέ..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου