Με ένα τσιγάρο..με ένα τσιγάρο εξομολογητή αφήνω και
αφήνομαι.. το βραδινό τσιγάρο σε έφερε..το πρωινό σε
ξαναπαίρνει κι εγώ..δε σε χόρτασα μήτε ως ανάμνηση...
κι όμως στέκω ακόμη στις επάλξεις του ονείρου φρουρός...
πουλιά πρωινά αντικατέστησαν αυτά της νυχτερινής βάρδιας
και άλλες φωνές επενδύουν τη ζωή που συνεχίζεται όπως...
Με ένα τσιγάρο...με ένα τσιγάρο καταποντίστηκα και αναδύθηκα
πάλι..ο καπνός του βγήκε από μέσα μου κουβαλώντας κάθε
δάκρυ που δε βρήκε το δρόμο να βγει από τα μάτια...
Με ένα τσιγάρο έγινες πάλι πραγματικότητα και ουτοπία
συνάμα... Μελωδία έγινε ο πόνος κι έφτασε στην πύλη
του ουρανού..τώρα...βροχή...τι κλαις ουρανέ μου;
αγκάλιασε με ..το χρειάζομαι τόσο..κρύψε με σε ικετεύω
μες τα μολυβένια σου σπλάχνα..
Έσβησε το τσιγάρο...όπως έσβησαν κι άλλα πολλά ωστόσο
φτάνει στα μέσα μου αυτό που καίει μέσα σου...και θα καίει
όσο υπάρχεις.. όσο υπάρχω..είτε ως πραγματικότητα είτε ουτοπία
Με ένα τσιγάρο...με ένα τσιγάρο εκτελεστή διαβαίνω μονοπάτια
που κάποτε είχαν ανθίσει τα κίτρινα τριαντάφυλλα που λατρεύω
στην ομίχλη του αντικατοπτρίζονται οι στιγμές που πια γίναν
φαντάσματα... Πραγματικότητα;ουτοπία; δε δίνω δεκάρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου