Μια νύχτα με παλίρροια, σε βράχο γαντζωμένη,
είδα ξεράδια των δεντρών στα φύκια βουτηγμένα!
Στη θάλασσα ανεμότρατα, στον πάτο κολλημένη,
κοπάδια ολόκληρα ψαριών στην άμμο πεθαμένα.
Είδα αστραπές δυο ουρανούς ανέφαλους να σκίζουν,
σαν ξίφη κι η χλαπαταγή των κεραυνών να σπάζει,
τις βράχινες βουνοκορφές! Πουλιά να φτερουγίζουν,
αποδιωγμενα απ΄τις φωλιές,το σύμπαν να αλλάζει.
Είδα τις μοχθηρες σκιές τυράννων διορισμένων,
να σέρνονται με την κοιλιά στο διαβρωμένο χώμα,
αναζητώντας βήματα, οχλου κατατρεγμένων,
πασαλλειμένες με ιλύ και των ψαριών την βρώμα..
Κρύφτηκα μέσα στις στοες των γρανιτένιων βράχων,
έτριψα τις παλάμες μου στους τοίχους της οδύνης,
στα ανήλιαγα καταφύγια των τραγικά μονάχων,
ανθρώπων και αφέθηκα στη λαθροφάγα δίνη,
ενός υγρού και παγερού,χώρου σκοτεινιασμένου!
Με την ελπίδα να μη μπούν εκεί οι παραβάτες!
Κράταγα την ανάσα μου,τα χείλη μου μην τρέμουν!
Μα είδα χέρια σαν σπαθιά και τις φαρδειές τους πλάτες.
Σταυροκοπιόμουν σιωπηλά,κι ευχόμουν να τελειώσει,
η άμπωτη και το νερό,να ρθει να πλημμυρίσει,
στην ώρα της παλίρροιας,αυτά που 'χαν νεκρώσει!
Και με ορμή παράφορη τους σκύλους να τους πνίξει..
Υπουλα κύματα,γοργά,ψηλά, συνταιριασμένα,
τα βράχια αγριοχτύπησαν,για να με ξετρυπώσουν.
Βγήκα από την κρυψώνα μου με χέρια σταυρωμένα,
με πιάσανε τ'αρπαχτικά,για να με παραδώσουν,
σε κείνους του ανάλγητους ηγέτες που προστάξαν,
να με αφήσουνε γυμνή,στο κρύο εκτεθειμένη.
Παράδοση στη σκέψη τους ζήτησαν και μου τάξαν,
ένταξη στις αγέλες τους απελευθερωμένη..
Μα εγώ 'χω τις ιδέες μου! Προτίμησα να μείνω,
γυμνή και απροστάτευτη στη σάπια φυλακή τους.
Την καθαρή μου την ψυχή,δεν τους την παραδίνω!
Ας κάνει ότι βούλεται η βρωμερή ψυχή τους..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου