Στον άνεμο ψιθυρισα
Το ανομολογητο μου παθος
Βουνίσια δροσιά η επιθυμία σου
Ψίθυρος αηδονιου στον βραχο
Κόρη του κάμπου προβαλλες
Η αχτινα σου στοχευει
Την φυλλωσια του πλατανου
Το δάσος της καρδιάς μαγευει
Δάσος ανεξήγητα πυκνο
Τα χέρια σου πλεκτανη
Γύρω από την μέση της ζωης
Το φωτοστέφανο σου λαμπει
Κόρη που ήρθες στην ζωη
Νωρίς εψές το βραδυ
Προτού προκαμει η σκοτεινια
Τον Ήλιο μου να αδειασει
Με το φεγγάρι σου μιλω
Στην κλίνη μου πλανιεμαι
Σαν Ρόδο μονάκριβο ψυχης
Η οσμή σου αγαπιεται
Αναρριχασαι στο κορμι
Από του μυαλού την σκαλα
Κάθε μου κύτταρο προσκυνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου