Μέσα στην δίνη των καιρών ακροβατώ
ένα φθαρτό κορμί και αναλώσιμο
από παιδί στην μοναξιά μου να μιλώ
και της σιωπής να παίρνω το παράσημο
Ένας ανώνυμος διαβάτης μες στο πλήθος
που ζει μονάχος του με στον δικό του μύθο
ένας παράξενος διαβάτης μες στο βράδυ
που της αγάπης δεν τον άγγιξε το χάδι
Μες στα σκοτάδια την ζωή μου ξεπουλώ
έτσι χωρίς ψυχή να ονειρεύομαι
της μοναξιάς να με φωνάζουν αρχηγό
μες στην σιωπή να ζω και να πορεύομαι
Ευχαριστώ φίλε Γιάννη :)
ΑπάντησηΔιαγραφή