Ξεφεύγω από τα γήινα! Ο ουρανός με κλείνει,
στο απέραντο στερέωμα,στα σύννεφα απο πάνω.
Μ'ακολουθεί το δέντρο μου,του κόσμου μου η γαλήνη
κι ένα μικρό κομμάτι γης,επάνω του να βάνω,
καινούργια όνειρα!!Το φως που αέναα προσμένω
κι ελπίζω πως σε ουρανούς απέραντους θα βρώ!!
Δεν θέλω άλλα βάσανα!!Γι αυτό και επιμένω,
να διασχίσω το άπειρο,παράδεισο να δω...
Ο γλάρος,σύντροφος πιστός στην ταραγμένη σκέψη,
πετάει αθόρυβα, κοντά,μοναδική παρέα.
Αναζητά στα σύννεφα κι αυτός ουράνια τέρψη!
Βαρέθηκε τις θάλασσες,μαζί μου νιώθει ωραία...
Μα όσο απομακρύνομαι,το δέντρο μου μικραίνει!
Σαθρό και το υπόβαθρο,που με κρατά!!! Στενό!!
Ο νόμος της βαρύτητας,μες στην καρδιά μου μπαίνει,
...Τριάδα Ζερβού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου