Ένα Άνοιγμα Λαθραίο... Ζερβού Τριάδα.

Μία σχισμή,μια χαρακιά,ένα άνοιγμα λαθραίο,
κάποιος πολύ επιτήδεια στο παραπέτασμά μου,
κατάφερε και άνοιξε! Επήλθε το μοιραίο!
Επεσε φως και σκόρπισε κάπως η μοναξιά μου.

Μαζεύω τα κομμάτια της,να τα τοποθετήσω,
πίσω ξανά στην θέση τους, μα η ψυχή δεν θέλει!
Με σπρώχνει να τ'απαρνηθώ,να τα ποδοπατήσω
και να χορέψω τον χορό,που δείχνουν οι αγγέλοι,
που ξαφνικά περάσανε μέσα απ'την χαραμάδα.

Είναι τα πόδια μου βαριά και δεν ακολουθούνε,
αυτό που θέλει η καρδιά!!Ζητά την νοστιμάδα,
του έρωτα και της χαράς..Οι σκέψεις το απαιτούνε..

Μα πως;Εγώ συνήθισα,να περπατώ στα βράχια,
ξυπόλυτη, αργά αργά,σε όλη την ζωή μου!
Πως να θερίσω πείτε μου, τον κάμπο με τα στάχυα,
που απλώθηκε στα μάτια μου;Θα χάσω την ψυχή μου..

Καλύτερα στην μοναξιά,την έχω συνηθίσει,
το ίδιο και τα μαύρα της,σκληρα της προσωπεία.
Σφραγίζω κάθε άνοιγμα,δεν θέλω να ξυπνήσει,
ποτέ ξανά στην στην σκέψη μου,αγάπης θεωρία..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου