Ξενύχτησα
στο βλέμμα σου
στ' απόμερο του νού
καμάρωνε η πανσέληνος,
που στόχευα ουρανους!
Το πάθος
και η πανσέληνος,
μεθούσαν τις στιγμές
δραπέτευσα στο όνειρο
σε λάθος λογικές!
Φαντάστηκα
τον παράδεισο στην
άκρη των χειλιών σου,
μες τις σιωπές σου αρμένιζα
τη δίψα των ματιών σου!
Κι έψαχνα
τον παράδεισο
μια διαδρομή θολή,
του απείρου ήταν όνειρο
εύθραστο γυαλί!
Στην καταιγίδα
έψαχνα να βρω ουράνιο τόξο,
κι ήρθες σαν άγγιγμα ψυχής
μες του μυαλού το σκότος!
Χάθηκα
στα αιγαιοπελαγίτικα
αφρισμένα κυματά σου
την αμμουδιά νοστάλγησα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου