Αυτό το πρωϊνό του Οκτώβρη την βρήκε να περπατά
την άκρη του δρόμου αρκετά σκεπτική και μελαγχολική !
Λες και η καρδιά της είχε φορέσει την θλιμμένη
ομορφιά του φθινοπώρου !
Ένα ελαφρύ αεράκι ανακάτευε τα ανέμελα μαλλιά της
και το μολυβί του ουρανού προμήνυε τις πρώτες σταγόνες
στο διψασμένο χώμα ..
Άργησε το καλοκαίρι να φύγει για άλλες γειτονιές ...σκέφθηκε !
Ένα χαμόγελο αδιόρατο ξέφυγε από τα καλογραμμένα της χείλη!
Ήταν πια μια ώριμη γυναίκα ,πέρασε πριν καιρό τα δεύτερα ήντα
... Περίεργα σκεφτόταν σήμερα ..
Σχεδόν είχε διανύσει τα τρία τέταρτα της απόστασης
από την κωμόπολη που έμενε ,ως το κοντινό κεφαλοχώρι
που ήταν ο προορισμός της !
Ένα πανέμορφο χωριουδάκι ,με καταπράσινα έλατα
και τεράστια πλατάνια και ανάμεσα τους κατακόκκινες πινελιές,
οι γυρτές στέγες των λίγων σπιτιών του !
Αυτό τον παραδεισένιο τόπο δεν θα τον ξεχνούσε ποτέ ..
Εδώ ,δύο χρόνια πριν τον συνάντησε ...
Πρώτη φορά μόλις έμπαινε το καλοκαίρι !
Με ένα πρωτόγνωρο τρακ...σαν ερωτευμένη μαθήτρια ...
Δίπλα στο ποτάμι με τα κρυστάλλινα νερά
και τα αγκαλιασμένα πλατάνια !
Δεν μίλησαν πολύ !!!
Έσφιξαν τρυφερά τα χέρια και κοιτάχτηκαν ώρα πολλή
λες και ήθελαν να διαβάσουν ο ένας την σκέψη του άλλου...
Και οι δυο άνθρωποι του λόγου, καιρό τώρα μιλούσαν
με ποιήματα και γλυκιά τρυφερότητα ,
σε μια γωνιά φιλόξενη της τεχνολογίας, είχαν χωρέσει
ανεκπλήρωτα όνειρα μιας ζωής !
Δύο φορές ακόμη συναντήθηκαν σε αυτή
την παραδεισένια γωνιά της φύσης !
Δεν ήξεραν τι να πρώτο υμνήσουν !
Την ομορφιά της φύσης;
Την ομορφιά μιας ανέλπιστης αγάπης σε χρόνια που πιστεύεις
ότι η ζωή σου αναθέτει άλλες προτεραιότητες;
Την μαγεία των στιγμών που ίσως να μην ξαναζήσεις;
Και τα λόγια; Τα λόγια του θεέ μου...
Δεν είχε ακούσει ποτέ τόσο όμορφα λόγια μέχρι τώρα
που η δύση της ζωής της έστελνε τις αμυδρές ακτίνες
του ηλιοβασιλέματος της .....
Σκέψεις πολλές και θύμησες γλυκές
την συντρόφευαν στην διαδρομή !
Σε λίγο θα τον συναντούσε .....
μα δεν θα ήταν όπως τις άλλες φορές ..
Εδώ και δύο μήνες μάταια το πρωΐ καρτερούσε τον ήχο
από το μήνυμα του !
Αραιά και που της τηλεφωνούσε άκεφα..
Του ζήτησε μιαν εξήγηση !
Όπως είχαν συμφωνήσει !
Ότι απόφαση θα έπαιρναν θα την έπαιρναν μαζί !
Όχι ! Δεν θα παραπονιόταν !
Είχαν ήδη κάνει την υπέρβαση ,να αφήσουν την καρδιά τους
να τους παρασύρει σε μιαν αγάπη δίχως μέλλον ....
Έφτασε στο ποταμάκι πρώτη ,κουρασμένη από τη πεζοπορία ,
πόσο όμως την είχε ανάγκη !!
Πέρασαν από τον νου όλες οι μαγικές τους στιγμές !
Χαμογέλασε αχνά ,ένας έρωτας μια αγάπη παράξενη
που την θέριεψε η δίψα μιας ώριμης νιότης και η ανάγκη
της τρυφερότητας στην δύση μιας ζωής υποταγμένης στα πρέπει
Ούτε κατάλαβε πως πέρασε η ώρα !
Κρύο ξαφνικό διαπέρασε το σώμα της .
Μάλλον άδικα περίμενε !
Τότε μόνο για πρώτη φορά σκέφθηκε πως έκανε λάθος να αφεθεί
Τώρα επρεπε να γυρίσει πίσω εκεί που ανήκε ,
στην μοναχική της ζωή....
Ανόρεχτα πήρε τον δρόμο του γυρισμού ,
την τρόμαζε που σίγουρα η καρδιά της θα την μάλωνε
γιατι επέτρεψε να την πληγώσουν τώρα που δύσκολα μπορεί
να ξεχάσει και να τρέξει σαν έφηβη σε μιαν άλλη αγάπη!
Μα όχι .......συλλογίστηκε ,δεν είναι έτσι !
Η καρδιά γεννήθηκε από αγάπη για την αγάπη .
Ακόμα και όταν πεθάνει τον θάνατο της αγαπά !
Γύρισε την ματιά πίσω στα αγκαλιασμένα πλατάνια ,
τα πρώτα κίτρινα φύλλα άρχισαν τον χορό της πτώσης
στην σιωπή του δειλινού !
Αν της μιλούσαν θα της το έλεγαν ...
Ευτυχισμένα ακουμπούν το χώμα, έζησαν την άνοιξη
τους χάρηκαν την ζωή και αγαπούν την γη που τα αγκαλιάζει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου